Soefisme

Het innerlijk leven

De tarîqa helpt ons om het moment in God te beleven. De wereld is een afspiegeling van onze innerlijketoestand. Daarom is het dat als we vreugdevolle momenten beleven heel 

onze omgeving mooi en harmonieus lijkt en dat de moeilijkheden verkleinen. En als onze innerlijke wereld verstoord is lijkt de wereld ons gewelddadig, onsamenhangend en contradictorisch. In feite zijn het dus onze innerlijke staten die de buitenwereld z'n kleur geven. Als we dan onze innerlijke wereld omvormen wordt ook de buitenwereld om ons heen gewijzigd: de bewustwording die we beleven veroorzaakt immers een straling om ons heen. Als we vergevingsgezind, zacht, medevoelend en vreugdevol handelen, dan verspreiden we een kracht van welzijn om ons heen. Natuurlijk is dat moeilijk te begrijpen voor al wie niet opnieuw werd aangesloten op die Eenheid.

De soefitraditie is heel weinig bekend en roept vaak heel wat onbegrip op zoals bijvoorbeeld de band die ze heeft met Islam. Vaak denkt men dat het om twee verschillende zaken gaat terwijl het soefisme gewoon de esoterische Weg is binnen Islam. Als Islam het lichaam is, dan zou men kunnen zeggen dat het soefisme het hart is van dat lichaam.

Soefisme en Islam

Men heeft van Islam een ideologie gemaakt, een enggeestige godsdienst, iets heel beperkts. De meeste mensen verwarren zelfs Islam met Arabië en denken dat dat op hetzelfde neerkomt: twee derden van de moslims zijn echter geen Arabier! Men kan toch niet stellen dat Europeanen, Pakistanen, Indonesiërs, Turken, Iraniërs en moslims uit Zwart-Afrika Arabieren zijn! Maar de moslims hebben Arabische, Berberse, Oosterse, Aziatische of Afrikaanse gewoonten overgenomen die bij de aanvang niet islamitisch waren. Islam staat mijlenver van al die gewoonten.

Na de komst van de Profeet (v.z.m.h.) heeft Islam zich verspreid over verschillende landen en kwam zo in contact met diverse inheemse gebruiken. Die wederzijdse beïnvloeding heeft geleidelijk aan een vermenging doen ontstaan tussen enerzijds de islamitische boodschap en anderzijds de voordien bestaande voorouderlijke gebruiken. Heden ten dage is er nog steeds, uit onwetendheid, verwarring tussen Islam en een aantal gebruiken, tussen de cultus en het culturele, tussen vorm en inhoud. Meestal wordt in moslimlanden eerder beslist en uitgevoerd op grond van gebruiken, dan in het licht van de eigenlijke islamitische richtlijnen. De hoofddoek of de sluier bijvoorbeeld: moslim-zijn wordt niet bepaald door de ‘klederdracht’! De Profeet (v.z.m.h.) vatte het zo gebald samen: «God kijkt niet naar je uiterlijk noch naar je daden, maar Hij kijkt naar jullie harten (jullie bedoeling).» De basis van Islam blijft altijd de bedoeling en de vrede van het hart. Het gezegde ‘Schijn bedriegt’ is even waar voor de moslim, en des te meer voor de soefi die niet alleen Islam naar de letter beleeft, maar vooral naar de geest.